Çok uzaklarda benim bir hayatım vardı.
Siz ona dün dersiniz, bense nefes aldığım an derim.
Çooook uzaklarda bıraktığım güzel yanlarım vardı.
Siz ona hatıralar dersiniz, bense yaşadığım an derim.
Dünde kalan, ne kadar yaşanan ve yaşanmayan hatıralar varsa, onları size bıraktım.
Bana kalan, bana nefes aldıran; dünde yolcu ettiğim, fakat bugünlerde gelmesini umduğum huzur kaldı.
Huzur!
Parasız derler.
Oysaki ne kadar paha biçilemez, ben bunu anladım bir kez daha.
Geçmişimin dünde kaldığı gibi, bu gününde dünde kalacağını öğrendim.
Her geçen gün; hatıra, anı, geçmiş olarak kalacak.
Kısacası bu günde, dün ve geçmiş olarak anılacak. Şayet can tende kalır nefes almak nasip olursa ...
Ve... Birde son günlerde anladım ki ben küçük bir dünya isem, dünyada kocaman bir insan.
Dünya sağlıklı olduğu sürece her gün güneş doğup batacak.
Ay gökyüzünün nuru, yıldızlar beyaz bir gül gibi kokacak. Mehtap bizlere tebessüm edecek.
Ruhumuza vuran dargın dalgalar ise sitemkâr bir hırçınlıkla vuracak yüzümüze ve diyecek ki: "Hala uslanmadın mı ki görünmeyen bir düşmanın yenilmeden, sen nefsine yenildin bir kez daha."
Sırf rengi siyah inci olduğu için nefesine mani oldun ya, O canın.
Yâda göz yumdun. Unutma! Bununda bedeli var diyecek dünya!
Ve bir annenin evladına uzatılan ele idam feryatları.
Sence sağır mı kalacak dünya?
"Yerdekilere merhamet edin ki göktekilerde sizlere merhamet etsin" düsturu ile baktığımızda, bir file yedirilen ananas içerisindeki bombanın patlamasıyla merhamet infilak etti.
Her parçası dört bir yana saçıldı.
Sence dünya etrafına saçılan bu merhameti bir kez daha verir mi bizlere?
Soruyorum sana küçük dünya! Sen sağlıklı olmazsan büyük insan fıtratını koruyup sana olan vazifesini yapar mı?
Yoksa cezana sessiz mi kalır?