Yollar Nasırlı

Gündüzü gece ile başlayanlar

Yarını bugün ile tüketenler

Rüzgârın özgürlüğüne pencere kapatanlar.

Acelen niye?

Her şey vakti için var olmuş ise senin telaşın neden?

Sabır acele etmemek mi?

Acele sabırsızlık mı?

Acele eden eli ayağına dolaşan mı, yoksa hayatı karışan mı?

Sabrı sevmeyen acele eden, mi yoksa yorulan mı?

Ha birde sabra sabır vardır.

Hani sabır taşı diye bilinen nasırlı yürekler.

Hamalın sırtı nasir tutar.

Amelenin eli.

Sabır ehlinin ise yüreği nasır tutar.

Nasır dan evvel acır, sonra su toplar.

Kalbi acımış; dinmeyince ağlamış su toplamış, gönül olmuş.

Ağlayınca nasır tutup yürek olmuş.

Nasır tutan yürekler sert değil, dayanıklıdır.

Çaresizliğe, acziyete, vefasızlığa ve karanlık yalnızlığa.

Bir at gibi çatlayana kadar koşar.

Bir kuş gibi güz mevsiminde hicret eder, güneş açan yüreklere.

Yolda pusulası, gökteki yıldızlar diye bilenen "sahabe" karakterini giyinen yoldaşlarıdır.

Azığı inkâr edende olmayan bir nimettir!

"UMUDUDUR "

Biz insanlar!

Bugünün zamanında acele ettik hayatımızın elini ayağına doladık.

Tembellik ettik, geri de kalıp yalnız bırakıldık bizden önce gidenlerden.

Orta yolu bulalım dedik; kendimiz olup farkımızın farkına varamadık.

Öyle bir yerdeki bugünün bizleri, adı "ARAF!"

Araf’tayız Arafat’ta buluşmak için...

Acelemiz!

Sabra dahi sabır etmemiz bundan. Buluşmak huzurda kavuşmak için, bizden önce gidenler için.

Öncüler "ölenler”.

Ben ahirin öncüsü.

Bu yolun yolcusu. Kanat çırpmam, acelem bundan.

Yollar nasırlı!

Ata neden nal takılır anladın mı?

Anladın mı?

Yolda kanat çırpan kuşlara, güneş açan yüreklere selam olsun... Selam olsun sizlere.