Bir çatı katına bırakılıp terkedilmiş komidine ulaşmak için, uzun zamandır açılmayan kapının gıcırtısıyla belki hayatı rahatsız ettim.
Yırtılmış perdenin arasından güneşin sızması ile odada biriken toz havada bir ok çizdi, ucu eski çekmeceye uzanan.
Bu gün o eski çekmecede, eski mazileri karıştırdım. Aslında ben çekmeceyi değil hayatımı karıştırmışım. Onu fark ettim. Amacım karıştırmak değil karıştırdığım hayat için düzeni aramak, bulmakmış.
BULDUM!
Bulduklarımda ise acaba dedim.
ACABA!
Fark ettim ki ne çok acabalarımız varmış.
“Bilmek istediklerimiz, kuşku duyduğumuz, kararsızlık yaşadığımız.”
Bunların hepsi acabanın esirleri.
Esir edildik geçmişe. Bazen de geleceğe
Emin olamadık ne kendimizden nede ettiklerimizden.
Hayat denen duvarın etrafını kararsızlık duygusu sardı; zehirli bir sarmaşık gibi.
Duvarın her bir tuğlasında bilinmezlik vardı. Her tuğlaya bir isim verdik. Kimilerinin adını kazıdık. Kimine ise sadece fısıldadık.
Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin, bazen ördüğümüz o duvarlar zindanımız, bazen ise huzur kokan sıcak yuvamız oldu.
Aman ha diri diri gömüleceğin bir mezar taşı olmasın ördüğün duvar.
Zira esirin ümidi vardır ve hep olacak, lakin kendini diri diri gömenin kalmamıştır umudu.
Bildiklerini unutup, bilinmemek için; bilinmezlik prangalarını takıp unutulmak ve unutmak ister.
İstediği nisyandır.
KORKARIM!
Korkarım ki nisyan isyana sebep olmasın.
Dün akşam, bir edebi dergiyi karıştırırken konumuza ışık tutacak güzel bir yazıyla karşılaştım.
“unutmak insana verilen en büyük hediyedir”
Hediyemizi sevelim…
Teşekkür mahiyetinde onu olur olmadık yerlerde zayi edip yok etmeyelim. Yerinde ve zamanında kullanalım.
Mesela; kin güdecek isek unutalım. Ya da başa kalkılacak iyiliği yine unutalım.
Eğer mazi bataklık gibi seni içine çekiyorsa ve geleceğe çıkamıyorsan unut geçmişini.
Başarısızlıkların motiveni kırıp başarının önüne geçiyorsa onları da unut.
Ne çok unutmamız gerekenler var.
Kimileri için unutmak hediyedir.
Kimileri için ise kalıplaşmış hakikatli bir söz:
"Hatalar doğrulara ulaşmak için bir tecrübe bir basamaktır.”
Bizler için tecrübe de olabilir, hediye edilen UNUTKANLIK ta.
Tercih bizim.
Dostlar tarafından hatırlanan. Zarar verenlere unutturulan insan olma umudu ve duasıyla.
Hoş ve güzel kalın…