Tarih ve Zaman Bile Ağlıyor

Zaman her derde çaredir denir,

Bana göre zaman bu facia karşısında,

Belki de utancından ağlıyor,..

Ortaya çıkan bu feci manzara karşısında,

Tarih ağlıyordur...

...

Acımız inanılmaz çok büyük, dayanılmaz

İnsanımızın bu gün yaşadığı,

Felaketin boyutları tanımlanıp,

Rakamlara sığıp,

Hesaplanamayacak kadar büyük...

...

Şeyh Edebali’nin Osman Gazi’ ye söylediği söz;

“İNSANI YAŞAT Kİ DEVLET YAŞASIN”

Devletimiz elbette insanı yaşatacaktır,

Dış kaynaklardan gelen yardımlar,

Olsa da olmasa da devletimiz,

Vatandaşını beşikten mezara kadar,

Daima kucaklamıştır ve kucaklayacaktır...

Esas olan devletimizdir...

Elbette devletimiz her yarayı sarar...

Her kaynağını sonuna kadar kullanır...

Ama felaketin boyutları öyle büyük,

Ve akıllara sığmayacak kadar sonsuzdur ki;

Bu büyük facia karşısında,

Belki de böyle bir olay yaşamadıkları için,

Tarih ve zaman bile aciz,

Ve zavallı kalmış durumdadır...

...

Zaman içinde elbette yıkılan,

Yapıların daha da iyileri yapılır,

Maddi manevi bazı zararlar karşılanır...

Ama giden binlerce can,

Asla geri gelmez gelemez...

...

Güzel ülkemde, devletimde,

Artık hiçbir şey deprem öncesindeki,

Gibi olmaz ve olmayacak...

...

Yanan yüreklerdeki ateşler sönmeyecek,

Giden canlar geri getirilemeyecektir...

Onlar için artık yarınlar yok...

Hayallerine sonsuza kadar nokta konuldu,

Umutları silinip gitti...

Her biri sadece kayıplar hanesine yazılıp kalacak...

Sözlerin bittiği yer,

Hiçbir yardım gidenleri,

Asla geri döndüremeyecek...

Hiçbir söz, çare, zaman yürek,

Yangınını söndürmeye çare olamayacak,

Feryatlar figanlar kıyamete kadar devam edecek...

...

Güzel ülkemin, devletimin,

Bir iki günde yaşadığı

Bu faciaya neden olan, deprem,

Öyle büyük ve yıkıcıydı ki;

Neden olduğu facianın boyutları,

O kadar büyüktü ki,

Dünya insanlık ailesindeki,

Tüm vicdanları kanattı,

Duyarlı yürekleri ağlattı,

Anneler karnındaki bebekleri,

Anneanneler, babaanneler,

Dedeler, büyük babaları,

Binlerce insan uykularında yok oldu,

Binlerce kişinin kuruş kuruş biriktirdikleri,

İnsanlığı ve onların bütün yapılarını yok etti...

Maddi manevi tüm varlıkları,

Birden silinip yok oldu;

Zenginler fakir fakirler ise daha da yoksullaştı...

...

Biliyorum ve inanıyorum ki;

Zaman ve tarih bu manzara,

Karşısında belki de gözyaşlarını döküyorlar

Ama hiçbir şeyi artık,

Geri getiremeyecekler,

Hiçbir acıya çare olamayacaklar...

...

Doğal her faciadan sonra,

Teselli sözleri yine söylenecektir,

Suçlular cezalandırılacak denecek,

Ama mevcut yasalarla,

Bu sorunlar olduğu yerde kalacak,

Balık hafızalarımız bir süre,

Sonra her acıyı silip atacak,

Sadece yakınlarını kaybedenlerin,

Yüreklerindeki ateş kıyamete,

Kadar asla sönmeyecek...

...

Bu yapılarda imzası olan kişilerden,

Birkaç zaman sonra da göstermelik olarak

Cezaevine konulacak,

Müteahhit 10-15 yıl sonra,

Ellerini kıllarını sallayarak çıkıp gidecek...

...

Olan fakir zengin, genç yaşlı,

Demeden hayatları kaybolan,

Hayalleri biten insanlarımıza olacak...

Çünkü hayat isimli mucize,

Sadece bir kez elde edilebiliyor...

Sadece bir kez yaşanabiliyor...

Ölüp gidenler artık yok oldular,

Annesiz, babasız kalan çocuklar,

Eşlerini yitirenler, hayatlarını,

Kaybedenler artık bir daha,

Hayat sahnesine çıkamayacak...

...

Sonuç olarak;

Zaman ve tarih bu facialar karşında,

Onlar da belki ağlayıp gözyaşı dökecek,

Evrenin mucizesi olan insana,

Verilen bu zararlar karşısında utanacaktır,

Sözün bittiği yerdeyiz...