En İyi Dostun ve Arkadaşın Kendinsin

Hiç bir insanın hayatında,

DÜN ve YARIN yoktur...

Çünkü dün çoktan yaşanmış,

Geçmiş gitmiş bitmiştir...

Yarının ise yaşanıp,

Yaşanmayacağı belirsizdir...

İnsan hayatında sadece,

İçinde yaşadığı sonsuz,

Şimdi olan AN vardır...

...

Hiç kimse kimseye;

-YARIN DA KESİN OLARAK

YAŞAYACAKSIN, diye,

Bir söz ve garanti vermez veremez...

Çünkü insan hayatının,

Her anı daima bilinmezlik

Ve sürprizlerle doludur...

...

İnsan isimli mucize varlık;

Ömür dediği macerasında,

Sürekli duygu dünyasının;

GEL-GİT’ leri arasında yaşar...

...

Sağlığı iyi, işleri düzgün,

Kazancı bol ve güzelken,

İnsan mutluluğun zirvesindedir;

Ama sıkıntı, hastalık,

Ve acılarla boğuşurken de;

Hayatın en dibinde yaşar...

...

Çünkü olaylar hiçbir zaman,

Tek düze şeklinde akıp gitmez;

Bu eşyanın tabiatına aykırıdır;

İnsan mutlulukları kadar;

Acılar da yaşamak zorundadır...

...

Akıllı bir insan diyor ki;

-UNUTMA! FIRTINAYA,

DENK GELMEMİŞ;

NE BİR GEMİ,

NE DE BİR KAPTAN;

KENDİNİ İSPAT,

ETMİŞ SAYILMAZ...

...

Kişi hayatı boyunca,

İçindeki gerçek gücünü;

İşte o dalgalı ve fırtınalı,

Dönemlerde keşfeder...

O dönemler elbette çok zor,

Yıpratıcı, acı verici,

Ve daima sancılıdır...

...

Kişi işte o en zor,

En acılı zamanlarda,

Çevresindeki insanların

Gerçek yüzüyle tanışır...

Açık seçik şekilde onların,

Rol yapmayan gerçek

Yüzlerini maskesiz şekilde görebilir...

Mutluluk ve başarının,

Zirvesindeyken;

Çevresinde sayısız kişiler,

Vardır alkışlar, iltifatlar,

Sayısız ikramlar, ödüller,

İnanılmaz sayıda ve çeşitle,

Onurlandırmalar sunarlar...

...

Fakat bir süre sonra,

İnsan hayatı en çıkmaz,

En sorunlu, sıkıntılı,

Döneme girdiğinde ise;

Çevresinde kendini alkışlayan;

Onurlandıran, ödüllendiren

Bu sahte kişileri arasa bile,

Bir tekini dahi bulamaz...

Akıllı insan hayatının gerçek;

Muhasebesini,

O dönemde yaptığında;

Bu serüvendeki tek ve

Gerçek dostunun;

Beşikten mezara kadar,

Birlikte yaşadığı,

Sadece kendinin,

Olduğunu fark eder...

...

O sorunlu ve sıkıntılı döneminde,

Çıkmak için sabreder,

Bilgisini, deneyimlerini,

En akılcı şekilde,

Kullanarak sadece,

Kendine yaslanır;

Bilinçaltı ve bilinç üstü,

Gücünü o sorunlu,

Döneminde keşfeder...

...

Yaşadıklarını iyi tahlil ederse;

O andan itibaren hızla olgunlaşır,

Hatta kısa zamanda bilgeleşir;

Olaylardan çıkartabileceği,

Tek ders ise;

Hayat isimli bu yolculuğunda,

Kendinden başka güveneceği,

Sırtını yaslayabileceği,

Hiçbir kişinin ve yerin,

Olmadığını somut şekilde anlar...

...

Sorunlarına aklının aydınlığında;

Kalıcı ve kusursuzca çözümler bulur,

Tüm yaralarını akıllıca sarar,

Acılarını giderip eksiklerini tamamlar...

İşte o en zor, en acılı döneminde

Kendiyle sarsılmaz,

Dostluğunun temelini de atar...

...

O sihirli dönemde ise yalnızlığının;

Yaratıcı sihriyle tanışıp,

Onu evrensel gizemini keşfeder...

Yalnızlığın en güvenli limanı olan,

Kendine yaşamı boyunca sığınmayı başarır...

...

Yine akıllı bir insan şöyle der;

-BAŞKALARININ SENDE,

 GÖRDÜĞÜ POTANSİYELİ;

 BİR GÜN SENDE KENDİNDE,                    GÖRDÜĞÜNDE,

NE KADAN GÜCLÜ,

OLDUĞUNU KEŞFEDECEKSİN...

...

Evet, kendini geliştirip,

Olgunlaşabilen,

Bilgeliğin derin sularında,

Sıfır hata yüzde yüz başarıyla,

İlerleyen kişi böylece kendiyle,

Olan maddi ve manevi,

Her ilişkisinde,

Sanki yeni doğmuş gibi;

Taze ve mutlu bir hayata başlar;

Olgunluk yıllarına ulaştığı için;

Her konuda artık seçici davranır;

Çevresindeki insanlardan daima,

Sevgi ve saygı görmek ister,

Onların olmadığı yerde,

Bir saniye bile durmaz...

...

İhtiyaç duyduğu her alanda;

Her zaman kendine çare olur;

Bilgiyi en akıllı ve en verimli,

Şekilde kullanma konusunda ustalaşır;

Hayata karşı daha güçlü durur,

Daha cesaretli ve kararlı;

Olarak tüm sorunlarını,

Artık kendi kolayca çözer,

...

“O BENİM CANIM,

O BENİM NEFESİM,

O OLMADAN ASLA,

YAŞAYAMAM”

Dediklerinden hızla uzaklaşır...

Artık tüm ilişkilerinin,

Başlama ve bitmesi;

Gereken yerleri kendi,

İradesiyle özgürce belirler...

...

Hayatın tek başına yürümesi,

Gereken yollarında artık aklının;

Aydınlığında daha iyiye,

Daha üstüne doğru ilerler...

...

“KİMSEYLE VAR OLMADIM;

KİMSEYLE YOK OLMAYACAĞIM”

Düşüncesiyle varlığını sürdürür...

...

Ulaştığı bilgeliği,

Ve olgunluğu sayesinde

Sanki ulu bir dağ gibi olup,

Kendine sırtını yaslanır,

Yaşamındaki en büyük,

Ve en güçlü limanı yaptığı

Kendine huzurla sığınır...

...

Kendinin mucize,

Hayatının mucize,

Olduğu bilinciyle artık;

En iyi arkadaşı,

En iyi dostu,

En iyi sevgilisi olarak,

Ömür serüveninin her anını,

Güzel eserlerle süsleyerek,

Daima olumlu düşünüp,

Olumlu yaşayan insanlarla,

İletişimini sürdürerek,

Mutluluklarla dolu,

Ömür yoluna aralıksız devam eder...