Deprem Kardeşliği

İnsanlık tarihinin bu güne kadar

Gördüğü en büyük

Karasal deprem güzel ülkemi,

Yaktı, yıktı, altını

Üstüne getirip kül etti;

On binlerce canlar aldı,

Yürekler yaktı,

Evler anıtlar yıktı,

Ocaklar söndürdü,

Çocukları öksüz yetim,

Anne babaları evlatsız bıraktı...

...

Ama bu felaket farklı

Bir şey daha yaptı,

İster kabul edin, ister etmeyin,

İnsanlar arasında

Yeni kardeşlik, arkadaşlık,

Dostluklar oluşturdu...

...

Birbirini hiç tanımayan,

Selam sabah vermeyen,

Yolda görse görmezlikten gelen,

Pek çok insanı bu

Tarihi süreç sanki kardeş yaptı...

...

Deprem korkusu insanları,

Yaşama bağlılık duygusu

Etrafında buluşturdu,

Tanıştırdı, selamlaştırdı,

Bir birine sarılıp kardeş dost yaptı...

...

Bu kötü felaket şartlarında,

Aynı sofrada çay masasının

Etrafında buluşturdu...

...

Aynı korkuyla,

Aynı mücadele,

Aynı hayatta kalabilmenin

Ortak düşünce etrafında buluşturup

Sarsılmaz biçimde kaynaştırdı...

...

AFAD’ ın çadırında

Oturdu buluştu insanlar;

Aynı havayı soludu,

Aynı çorbayı, yemeği,

Aynı suyu yiyip içti,

Aynı havayı soludular,

Aynı sobanın etrafında,

Bazen de sandalyede,

Sabahladılar...

...

En büyük karasal depremle,

Giderilemez afet yaşadık,

Ama artık değişip,

Normale dönme zamanıdır

Belki de...

...

Bu inanılmaz ve gerçekten de,

Çok zor herkes gibi bende biliyorum,

Ama yine de denemeye mecburuz,

Devinip, değişip, dönüşüp,

Felaket öncesine hızla ulaşmalıyız...

...

Olayın başka boyutu şöyle;

Deprem öncesi başlayan

Bazı hikâyeler yarım kaldı...

Bir gün öncesinde kavga edenler,

Sabah konuşmak için uyudular

Bir daha uyanamadılar...

...

İncir çekirdeğini doldurmayan

Çok küçük değerleri,

Olayları mesele yaptılar,

Ama onları da

Çözecek zaman bulamadılar...

...

Bu olaylardan çıkan sonuç şu;

Hemen sevdiklerinizle buluşup,

Duygu ve düşüncelerinizi,

Zaman geçirmeden onlara

İtiraf edin;

-Seni seviyorum deyin,

-İnsanlara sarılın,

-İyi ki varsın,

-İyi ki hayattasın,

-İyi ki arkadaşımsın deyin...

...

İnanıyor ve biliyorum ki;

Bu felaket günlerinde

Kurulan dostluk, kardeşlik,

Arkadaşlık uzun yıllar devam eder...

İnsanlar bu günleri anımsayıp

Güzel günlerde de yaşamın tadını çıkartır...

...

Bir şarkı sözü şöyle diyor;

-NASIL OLSA HER ŞEYİN

ZAMANLA SONU YOKMU?

ÖMÜR DENİLEN ŞEY,

KÜSECEK KADAR ÇOK MU?

...

Son söz;

Dilerim bu deprem,

Bazı konularda,

Burnundan kıl aldırmayan,

İnsanları her konuda olgunlaştırır,

Daha sağlam binalar yapılır,

Karşıdaki kişiyi daha iyi

Anlamayı sağlar,

Herkes büyük ve asrın felaketi

Öncesindeki kardeşlik ve dostluğa

Yeniden ulaşır...