Bazen sadece izliyoruz hayatı gözlerimizin önünden bir film şeridi gibi geliyor ve geçiyor. Aslında o izlemiş olduğumuz film bizleri çoğu zaman derin bir üzüntüye yöneltiyor. Ne garip değil mi hayatımız. Bizim hayatımız ne çok keşkelerle dolu bir şekilde. Bir şiir okumuştum bundan yıllar önce lise balosunda, şiirin adı keşkeleri çıkardım hayatımdan idi. Aslında o keşkeler bizlerin tabir yerindeyse zincirleri pişmanlıklarımız bizlerin zindanları karanlıkları. Kuş gibi hafif olmak istiyoruz taşıdığımız bedenin ağırlığını hissetmesin istiyoruz ruhumuz. Gerçekten güzel bir tanımlamadır eğer taşımış olduğu beden ruha ağır gelirse ruh o bedenden çıkmak için adeta Can atar. Hayat herkese eşit bir şekilde sunulmuyor kimisi en zirvede başlıyor bu oyuna kimisi de en dipte alıyor yerini. Bana sorarsanız sen bu oyunda neredesin diye bu soruyu cevaplayacak kadar oyunda olduğumu zannetmiyorum oyuna devam edip nerede olacağımı bulacağım. Peki sizler neredesiniz bu hayat adı verilen oyunda yeriniz neresi?
Değerli dostlar hayat bizleri erteliyor ve biz ertelendikçe körelmeye başlıyoruz ve köreldikçe yabancılaşıyoruz bu yabancılaşma o kadar ciddi ki artık sadece mekanik bir beyin Demir bir zırh ile çevrelenmiş bir vücudu taşıyoruz yani sizin anlayacağınız duygularımız eritilmiş hayallerimiz yok edilmiş yaşam amaçlarımız ellerimizden alınmış bir senaryonun ta kendisi olmuşuz. Dedim ya hayat bizleri köreltiyor peki biz bu körelme başlamadan yeteri kadar hayata direndiğimizi düşünüyor muyuz? Bana dediğinizi duyuyorum hayata direnmek mümkün mü diye? Hayat hep bizden bir adım ileride bence nasıl yaşarsak yaşayalım aramızdaki bu farkı kapatmak imkânsız ama mücadele ederek bizi hayatın köreltmesine engel olabiliriz kendimizi geliştirerek yenileyerek bunu başarabiliriz. Eğer gerçekten başarmak istiyorsak öncelikle bu taahhüdü kendimize vermemiz gerekiyor biz kendimize inanırsak inanın herkes bize inanacaktır kuru Bir ot gibi ömrümüzün gelip geçmesini izlemek yerine yemyeşil dalları olan rengarenk çiçekleri olan bir bahçe olmak bizlerin elinde.
Hadi devam edelim mücadeleye çünkü biz durduğumuz anda hayat başlıyor bizleri köreltmeye.
Sağlıcakla kalın, Esen kalın.
