Kendi Varlığına Anlam Arayan İnsan

Dünya bir tiyatro sahnesi,

İnsan da oyuncudur;

Her insanın ömrü;

Bu serüvende,

Kendi somut kişiliğini,

Varlığının amacını öğrenme

Merakı devam eder...

...

Bu meraklı arayışı;

Dünya gezegeninde,

200 milyon tür olduğu kabul

Edilen canlılar arasında,

Sadece insan kendi varlığının,

Amacına şu sorularla yanıt arayabilir...

...

-Ben kimim?

-Dünya neresi?

-Neden yaşıyorum?

-Neden öleceğim?

-Ölümden sonrası var mı?

Meraklı aramalar, sorgulamalar,

Aralıksız ömür boyu devam eder,

Ve de varlığının amacına,

Tam olarak yanıt bulamadan da biter...

...

Aklını geliştirip kullanan

Her insan; yaşam serüveni,

Boyunca meraklı ve ısrarlı,

Sorgulamalarına asla ara vermez;

-Okuduğu kitap,

-Söylediği şarkı,

-İzlediği film,

-Televizyon dizisi,

-Belgeseller,

-Dinlediği insan,

-Seyahat ettiği ülkeler,

-Yürüdüğü yol,

-Gezdiği sokaklar,

-Gittiği AVM,

-Ettiği sohbetler,

-Yaşadığı kentte gördüğü ya da göremediği, canlı cansız her şeyde;

Hayatı boyunca durmadan,

Bitip tükenmeyen bir merakla,

Kendi amacının ve bu gezegendeki

Varlığının anlamının ne olduğunu arar...

...

-Karşısına çıkan her insanda,

-Nasılsın diye sorgulayan yüzlerde,

-Saygıyla sıktığı her ellerde,

-Duyduğu anlamlı her sözcükte,

-Okuduğu şiirin her satırı ve harfinde,

Tükenmez merakla kendini sürekli arar...

...

Bulunduğu tüm ortamlarda,

Gittiği ve gördüğü her yerde,

Ve şeyde kendi yansımasını,

Öz karakterinin oluşturan,

Kendini dışarıdan görmek,

Buradaki varlığının amacını

Merakla öğrenmek ister,

Ömrü boyunca bu eylemine,

Devam etse de bana göre,

Hem kendi varlığına, hem de

Tükenmeyen meraklı sorularına

Asla yanıt bulamaz, bulmayacaktır...

...

Sonu gelmeyen ısrarlı arayışını

Eylemlerini akıllı şekilde,

Gerçekleştiren insan;

Zihnine kayıt ettiği her şeyi,

Her bilgi, görüntü, deneyimi,

Alıp verdiği her nefesinde,

Attığı her adımında,

Dokunduğu her insanla,

Maddi manevi her yerde,

Canlı cansız olan,

Varlıklarla olan alış-verişinde,

Aslında farkında olmasa da,

Kendinin hayat serüvenini,

Yani varlığının öz kitabını yazar...

...

Yaşamının şarkısını söyler,

Türküsüyle çaresizliğini evrene haykırır,

Her nefesiyle hayat senaryosunu,

Satır satır, sahne sahne,

En kusursuz şekilde böylece yazar...

...

Zihnine kayıt ettiği sonsuz karelere

Kendi varlığının öz filmini çeker,

Orada hayatının başrolünü oynar,

Bilinçaltı ve bilinç üstünü oluşturan,

Özgün dünyasını ömür boyunca,

Bu şekilde düşüncesine işler,

Başka bir ifadeyle,

En kusursuz biçimde,

Kendi hayatını kendi,

Gün be gün aralıksız şekilde,

En çok beğeneceği biçimde inşa eder...

...

Ömrünce yaptığı bu düşünsel,

Kayıtların sonunda;

Hayatın bir mucize,

Kendinin de bunun içindeki

Muhteşem bir varlık olduğunu,

Hiç kimsenin asla kendi gibi,

Olmadığının, eşinin benzerinin,

Bulunmadığı ve bulunamayacağı,

Bilincine tam olarak ulaşır...

...

En dürüst ve erdemli sandığı,

İnsanların çoğunun yapay,

Yalan ve hileli davrandığına,

Yaşamı boyunca istemeden,

Aralıksız şekilde tanık olur...

...

Politikanın en kirli yüzü,

Hilelerinin en büyüğünü,

Yalanların yakıcılığını,

Dedikodu mikrobunun silahıyla

Çevresinde durmadan cinayet işleyen,

Arıza insanların kıskançlarını,

En sevdiklerine bile haince,

Tuzak kuranları, karamsar,

Ve kötümser düşünceleriyle;

İnsanları mutsuz etmek için,

Aralıksız olarak yaptıkları,

Beddualarıyla çevrelerine,

Ruhlarındaki kötülük zehri saçan,

Engerekten daha tehlikeli olanları,

Yani kötü insanları gördükçe,

Artık her şeye alışmış hale gelir...

...

Bu aşamaları aydın aklının

Penceresinden dikkatle nesnel şekilde,

İzleyip tüm aşamaları başarıyla

Geçen bilge insan bir ömürlük,

Kısa süresinde, varlığının amacıyla

Olmasa bile hayatla ve insanlarla

İlgili sınırsız ve çok farklı derin,

Bilgiler öğrenip, deneyimler kazanır...

Böylece insanları artık maskesiz

Şekilde görme yeteneğine ulaşır,

Onlardaki çirkinliği ve yalanı

Gördükçe, hemen kendi içine yönelir,

Belki de yalnızlığın saracak olan,

Ahtapot kolları arasına,

Sığınmaktan başka çare bulamaz...

...

Ama kendini yenileyecek,

Kusursuz şekilde iyileştirecek,

Yüreğindeki sevgisini, mutluluk,

Ve hayattan aldığı zevkleri,

Birkaç tık daha yükseğe çıkartacak değerleri arayıp bulup yaşamaktan,

Hiçbir zaman vazgeçmez...

İçinde bulunduğu sıkıntılar,

Engeller, zorluklarıyla acı veren,

Olayların karşısında artık pes etmez,

Yukarıdaki aramalarında sorduğu,

Bazı sorulara elde ettiği,

Ana fikir ise şudur;

HAYAT İSİMLİ BU SAHNEDE

HER ZAMAN GÜVENİLECEK

TEK KİŞİ SADECE İNSANIN KENDİDİR;

KENDİNİ DOST EDİNEBİLİRSE

BAŞKA DOSTA GEREKSİNİM

DUYMAYACAKTIR...

...

Hayat bu isimli sahnedeki

Oyunların perde arkasını artık,

Somut biçimde görüp öğrenmiştir,

İşitileceklerini fazlasıyla işitmiş,

Okunacakları dikkatle okumuş,

Yazılacak şeyleri içinde biriktirmiş,

Bazılarını da kitaplaştırmıştır...

...

Öyle ki artık sert olmayı,

Merhametsizliği, iyi olduğu

Kadar kötü olmayı, bağışlamayı,

Tek başına kalmayı, öz doğasını,

Olduğu gibi kabul edip boyun eğmeyi,

Hayatı boyunca bilgece uygulayacaktır...

...

SONUÇ OLARAK;

Ancak hangi yanıta ulaşırsa ulaşsın;

İnsanın bu sahnede kaldığı sürece,

Kendini, gördüğü, görmediği,

Dokunduğu dokunmadığı,

Canlı cansız her varlıkta,

Burada bulunma amacını araması,

Sorgulaması asla bitmeyecektir...

...

Tam bulduğuna inandığında,

Sil başa her şeye yeniden döner;

Kaybettiğim dediğinde ise yeniden

Keşfettiği ve yanında bulduğu da,

Şaşmaz biçimde sadece kendi olacaktır...

...

Hayat isimli bu döngü kuşaklar,

Boyunca, böylece devam eder...

Akıllı insan buna ÖMÜR dendiğini

Bu sonuca ne kadar erken,

Zamanda ulaşırsa,

Hayatın kendinden saklanan

Bazı zevklerinden,

Daha çok yararlanacağı bilinciyle;

Bu sahnedeki rolüne tam uyum sağlar

Kendini aşıp, olayların örsünde,

Zamanın çekiciyle dövülerek,

Olgunlaşıp bilgeleşir;

...

Aklını iyi kullandığında da,

Bir ömürlük süreye belki de

On, yirmi, hatta daha fazla

Hayat deneyimi sığdırmayı

Başaracaktır...