İnsan Dünya Gibidir Sürekli Değişir

Akıllı bir insanın ifadesine göre;

Dünya evrenin;

İnsan da dünyanın özetidir…

…

Eğer dünyayı evrenin;

İnsanın da dünyanın özeti olarak kabul edersek;

O zaman insan da;

Tıpkı evren ve dünya gibi sürekli;

Değişim, dönüşüm ve çelişkilerle doludur diyebiliriz…

…

Örneğin yalnız yaşayan insanlar;

Tıpkı dünya ve evrende olduğu gibi;

Bazen kendi sesini duymaz, duyamaz;

Yalnızca kendi içine seslenir;

Dünyanın güneş çevresinde olduğu gibi; söyledikleri kendi düşünce evreninde dönmeyi sürdürür…

…

İnsanın söylediklerini birini duyması;

Ya da düşüncelerini anlatabilmesi için Birbirlerine daha da çok yaklaşmaları gerekir…

…

-NASILSIN?

Sözünü çok az insan, çok az insana samimi şekilde sorar…

Diğeri ister istemez, kerhen;

-İYİYİM der sadece…

Ama o kişi gerçekten iyi midir?

Ya da insan bu serüvende ömrü boyunca hep iyi olabilir mi, iyi kalabilir mi?

Yanıtı daima hayırdır;

Bazen iyi, bazen de kötü olabilir…

…

Başka bir boyuttan bakınca;

Asabi ve kendiyle kavgalı olan;

Bazı kişiler ise 60-70-80 yıllık ömrü boyunca kendine;

-NASILSIN? Diyebileceği bir insanı çevresinde arar ama bulamaz…

Bu soruya hasret şekilde çelikten daha sert kabuğunun içinde;

Mutsuz, sinirli ve yalnız yaşar;

Sonunda da dünya isimli tiyatro;

Sahnesinden inip yok olup gider…

Çünkü sevdiklerini kırmış, incitmiş ve kendinden uzaklaştırmıştır…

…

Başka bir gurup insan bu türlü sorulara;

Hiçbir zaman gereksinim duymaz;

Daima pozitif düşünüp, aynı şekilde yaşamayı başardığı için;

Hem kendi kendine; hem de diğer insanlara;

-İyiyim, gerçekten çok iyiyim;

Her günüm düğün bayram der…

Bu ifadesiyle biraz da kendini kandırıp;

Hayat isimli macerasına devam eder…

Yani yüzde yüz teslim olacağı ölümünü,

Üzüntü içinde beklemek yerine;

Dikkatini başka şeylere yönlendirir;

Bu sözlerle bitecek hayatındaki oyalanmayı sürdürür…

…

Bazı insanlar ise karşısındaki kişi tarafından;

İtilip-kakılıp ret edilmekten;

Yok, sayılıp değersizleştirilmekten;

Dedikodu silahıyla yaralanmaktan;

Ömrü boyunca çok korkar;

Bu duruma asla tahammül edemez…

…

Bazı insanlar ise paranoyaktır;

Yani çevresindeki her şey ve herkesten daima şüphelenir…

Dünyadaki tüm gizli haber alma örgütlerinin:

Kendini aralıksız olarak izlediğine inanır…

Böyle bir ruha sahip olan insan;

Ömrü boyunca;

Hep korkarak, gizlenerek, sinerek;

Hayatını istem dışında;

Zorunlu şekilde mutsuz olarak sürdürür;

Bir an önce ölme isteğiyle;

Acılar içinde yaşar;

Onun için hiçbir yer, ülke, devlet;

Asla güvenli değildir;

Olmaz olamaz olmayacaktır…

…

BU TİPLER;

Çarşıda, pazarda, sokakta, dolmuşta, otobüste, evinin bahçesinde, gazetelerde;

Gördüğü işaretlerden ve kişilerden;

Kendine göre tehdit anlamları çıkartır…

Örneğin trafik sembolleri, sokak lambası, insanların yüz şekilleri bile onu daima korkutur, rahatsız eder…

…

BU TİPLER;

Odasında bile rahat değildir;

Onun için bu evren ve gezegenin;

Her yeri canına kastedecek azılı düşmanlarla doludur…

Tüm insanlar bu kişiyi;

Yok, etmek için aralarında birleşmiştir…

…

Bazen sokaktaki kalabalıklara;

Karışmak ister;

Kent merkezindeki;

Koca meydan indiğinde;

On binlerce kişi;
Birden çevresinden çekilir;

Ortada kendini yalnız bıraktıklarına;

Meydanda varlığını hedef haline getirdiklerine inanır…

…

Bir ara tüm ruh hali ve düşünceleri değişir;

Kimsenin kendini görmediği ve asla göremeyeceğine inanır;

Ama kendi her an herkesi;

Her yerde ve her koşulda;

En ince detayına kadar görebilir…

…

BAŞKA BİR İNSAN;

Başka bir gün ve aniden;

İçindeki evreni, dünyayı, hayatın

Mucize güzelliklerini görüp keşfetmeye başlar…

Kendine göre dünyanın en iyi insanı;

Herkesin sevgilisi, dostu olduğunu;

Tüm gücüyle evrene var gücüyle haykırır…

…

Bu ruh halini yaşayan insan;

Dünya insanlık ailesinin her bireyi;

Ve kendiyle sonsuza kadar barışır gibi düşünür;

Güzel hayallerine ulaşmak için;

Kendiyle bir tür yarışa girer…

Işık hızında mutluluklara koşar…

…

Bu iyi ruh halindeki insan için;

Müzik bazen onun en büyük sığınağıdır…

Güzel bir tabloda kendini bulur;

Güzel bir insan yüzüne;

Aşkla, sevdayla saatlerce bakabilir…

…

BAŞKA TİP İNSAN İSE;

Kendinin bu dünyadaki en büyük sevgiye layık;

Sevilmeye değer eşsiz insan olduğuna inanır;

Çevresindeki kimseye herhangi bir;

Kötülüğünün dokunmayacağı;

Garantisini verir…

…

En sağlıklı, her zaman en başarılı;

Tek insan olduğuna inanır…

Hayatının tüm insanlarınkinden;

Daha değerli olduğunu düşünür;

Dünyadaki tüm insanların kendini örnek almasını ister ve bekler…

…

Kendinin her zaman en büyük iyiliklere layık olduğunu söyler;

Yapılan herhangi bir iyilik karşısında nadiren şaşırır…

Ama ne olursa olsun;

Kendine sunulan her iyiliğin önünde;

Sevgi, saygı ve hürmetle eğilir…

…

Farklı bir ruh halinde ise;

Kalem, kâğıt, bilgisayar,

Kaldırım taşları,

Bir ağaç,

Bir çocuk,

Bir kedi,

Bazen de bir köpekle konuşur;

…

Çünkü bu kişi inanılmaz şekilde çok yalnızdır;

Çevresindeki insanların kendiyle konuşmaya vaktinin olmadığından yakınır…

Böylece sözlerinin dinlenmemesine;

Çok fazla da şaşırmaz…

…   

FARKLI BİR İNSAN TİPİ İSE;

Evrenin her insan, her canlı için döndüğünü;

Ama dünyanın her zaman sadece kendi için farklı döndüğüne inanır…

Güneş sadece özünü aydınlatmak için doğar;

Tüm yağmurlar sadece kendi için yağar,

Tüm şarkılar yalnız kendine seslenir;

Şarkıları o nedenle sadece kendi duyar…

Bazı gerçekleri sadece kendi bilir…

…

HER BİRİ EVREN OLAN İNSAN İÇİN;

Peki, gerçek ve doğru olan nedir?

O da şudur;

Evrendeki herhangi bir galaksi,

Herhangi bir güneş sistemi,

Birbirine benzer mi?

Bu asla mümkün değildir;

Buradan bakınca dünya isimli gezegendeki;

Hiçbir insan da diğerine benzemez;

Biri diğeriyle asla eşit olmaz, olamaz…

…

Örneğin güzel bir tabloyu izleyen;

Ya da duygusal bir türküyü dinleyen;

İki insan aynı anda, aynı şeyleri;

Aynı yoğunlukta hissedebilir mi?

Böyle bir ölçü var mı?

Yanıtı elbette ki hayırdır…

…

Şunu çok rahatlıkla söyleyebilirim ki;

Bu gün dünya gezegenindeki;

İnsan sayısı kadar;

Hayata bakma algılama;

Yorumlama, değerlendirme;

Mutlu yaşama şekli ve türü vardır…

Yani hiç bir insan;

Diğeriyle tıpatıp eşit ve aynı olamaz, olamaz olmayacaktır…

…

Her insan bir gün kesin olarak gidecektir;

Çünkü herkes gitmek için dünyaya gelir;

…

Sonuç olarak;

Evren, galaksi, dünya, hayat ve insanın;

Her anı gizem, çelişki, devinim, dönüşüm ve değişimlerle doludur…

Bir saniye önceki ruh haliyle;

Bir saniye sonraki asla aynı olamaz…

Akıllı insanlar ne demek istediğimi somut biçimde anlar…