Haset Öldürmez Süründürür

Okudukça,

Öğrendikçe,

Düşündükçe,

Gözlemledikçe,

Deneyimi arttıkça,

İnsan inanılmaz şeyle öğreniyor;

Çok derin ve farklı bilgiye ulaşıyor...

...

Bu ilginçliklerden biri de;

Sahibini kendi içinden yakan HASET’ duygusu...

İnanılmaz bencil,

İnanılmaz tahripkâr,

İnanılmaz nefret,

İnanılmaz şekilde kişinin kendine zarar verir...

...

Haset kıskançlıktan daha farklı;

Ve daha yıkıcı imha edici bir duygu...

Örneğin;

Kıskanan insan kıskandığı şey için;

-Keşke onda olan şey bende de olsa, derken;

Haset eden kişi;

-Bende yoksa onda da olmasın der...

...

Haset gibi kötü duygunun esiri olan kişi;

Başkalarının mutluluğuna,

Başkalarının başarısına, üstünlüğüne

Kesinlikle tahammül edemez...

...

Haset duygusunun kölesi insanlar;

Öyle yoğun, öyle kendine zarar veren;

Bir olumsuzluk duygusu içinde yaşıyorlar ki;

Birinin başına iyi bir şey gelmesini istemez...

Birinin başarılı olmasını istemez...

Başkalarının başarısı kendinin başarısızlığıdır...

Başkasının mutluluğu ise onun kesin mutsuzluğudur...

...

Örneğin 30/40 yaşındaki bir haset kişi;

On sekiz yaşındaki yakınının üniversite sınavında başarı elde etmesinden rahatsız olabilir...

Oysa kendi o aşamaları çoktan geçip geride bırakmıştır...

Asla kendini o kişiyle mukayese edilecek durumda değildir...

Fakat içinde bulunduğu bu tahrip edici duygu;

Diğer insanlara yönelik nefret duygusu;

Baskın çıkıp o kişiyi mantıksız davranışlara sevk eder...

...

Ben kendi adıma samimi olarak söyleyebilirim ki;

Haset isimli duygum asla olmadı...

Bu kötü duygu beni kölesi haline getiremedi,

Gerek içinden geldiğim kültürüm;

Gerek okuyup düşünüp elde ettiğim bilgiler,

Gerek meslek yaşamımdaki başarılarım,

Gerek okuma, düşünme, yorumlama, yazmaya;

Kendimi adayıp başarılı olmaya çalışmam konusunda;

Hayatım boyunca kimseye haset etmedim;

Kimseyi kendime rakip olarak görmedim;

Çünkü bu sahnedeki tek rakibim daima kendimdim...

Her alandaki yarışımı daima dünkü kendimle yaptım...

Eğer kendimi düne göre bu gün geride bıraktıysam;

Mutlu oldum, sevindim...

...

Eleştirel olarak bakıp,

Derin gözlemler yapıp,

Doğru yorumladığımızda,

Çevremizde haset insanların olduğunu görürsünüz;

Bu hastalıklı duyguyla yaşamak gerçekten;

İnsanı sürekli çiğneyip tükürür;

Kişiyi acılar denizinde yaşayan ölümü haline getirir...

Bırakın onlar kendi dünyalarının sıkıntılarını yaşasın...

...

Kimseyi haset etmeyin,

Koşullar ne kadar zor olursa olsun;

Bu sahnedeki tek rakibiniz daima siz olun;

Her daima kendinizle başarma konusunda yarışın,

Kendinizi geçip hayat serüvenine;

En nesnel, en olumlu düşüncelerinizle devam edin...

Haset duygusu sizi köleleştirmediği takdirde,

Önünde ve sonunda mutluluk denizlerinde;

Kulaç atacağınızı unutmayın...