Anneler Günümüz Kutlu Olsun

Bir şair şöyle demiş;

 -Ana başta taç imiş /Her derde ilaç imiş,

 Bir evlat pir olsa da/Anaya muhtaç imiş…

 ...

 Annelerimiz bu dünyadaki en değerli varlığımızdır...

 9 ay karnında taşıyıp dünyaya getiren,

 Besleyip büyüten,

 Topluma ve devlete kendimize yararlı insan haline getiren mucize varlıktır...

 ...

 Anne sevgisi hiçbir sözle ifade edilemeyecek kadar çok büyüktür,

 Dünyada bitmeyen,

 Her an artarak süren karşılıksız tek sevgidir;

 ...

 Devlet kuran dehaları,

 Peygamberleri,

 Kralları,

 İmparatorları,

 Anneler dünyaya getirmişlerdir...

 …

       Anneler günü nasıl doğdu?

       Amerika da Anna Jarvis in 9 Mayıs 1905 tarihinde annesini kaybetti;

 Hayattayken gerekli ilgiyi ona göstermediği için;

Ölümüyle eziklik duyan bu bayanın girişimiyle başladı;

 1914 yılında ise Amerika Birleşik Devletleri Başkanı WİLSON resmi bir açıklamayla her yıl mayıs ayının ikinci Pazarının anneler günü olarak kutlanacağı açıkladı...

 Jarvis 1948 yılında öldüğünde kırktan fazla ülke onun fikri olan ANNELER gününü kutluyordu...

 Türkiye de anneler günü 1955 Mayıs ayından beri kutlanmaktadır...

 ...

 Çocukların anne sevgisi konusundaki düşünceleri de çok etkilidir;

 Minik yüreklerindeki, anne sevginiz nedir sorusuna verdikleri yanıtlar şöyle… 

 Bir çocuk

 -Annem olmasaydı ben dünyaya gelemezdim,

 ...

 -Babam alınmasın ama annemi daha çok seviyorum,

 ...

 Başka bir çocuk

 -Hangi hediyeyi alırsak alalım annemize olan sevgimizi tam anlatamayız..

 ...

 Başka çocuk;

 -Tüm dünyayı verseler de annemden hiçbir zaman asla vazgeçemem,

 ...

 Başka bir;

 -Dünyanın tüm çiçeklerini anneme armağan etmek isterim,

 ...

 Başka bir çocuk;

 -Annem dünyadaki en değerli hazinemdir;

 ...

 Başka bir çocuk;

 -Annemi seviyorum ama babama da teşekkür ediyorum...

 ...

 Yani yaşı kaç olursa olsun her insan için;

 Anneler her şeyin en güzeline layık olduklarını aklımızdan asla çıkartmayalım…

 Annelerimize bu güzel günlerinde hiç bir armağan alamasak bile;

       -”ANNECİĞİM SENİ SEVİYORUM” diye sarılıp öpmemiz yeterlidir...

 Yaşımız kaç olursa olsun onun sevgisine her zaman gereksinimimiz asla bitmez...

 Annelere verilen değer özdeyişlerle de dile getirilmiştir...

 -Cennet anaların ayağının altındadır...

 Ana vatan...

 Ana yüreği ve daha niceleri...

 ...

 Bir yerimiz ağrıdığında;

 Ya da bir saldırıya uğradığımızda;

 -Ah anaaaam deriz…

 Ya da birisi vurulduğunda ölmeden önceki son sözü de;

 -Yandım anaaam şeklindeki feryadı olur...

 Çünkü annemiz ölürken bile yanımızda olmasını istediğimiz tek varlıktır...

       Çünkü yaşama geldiğimizdeki ilk sığınağımız annemizdir,

 Bu sahnedeki varlığımız da onun eseridir...

 ...

 Türkiye Cumhuriyeti Devletini kuran Büyük Atatürk bile;

 1938 yılındaki rahatsızlığında; 

Doktorların tedavisi yetersiz kaldığı zamanlarda;

Annesinin gönderdiği doğal ilaçlar ve sirkeli karışımlarla tedavi olmaya çalışıyordu...

 Aslında onun ilaçtan öte aradığı anne sevgisinden başka bir şey değildi...

 ...

 Kurtuluş savaşında cepheye top mermisini sırtında taşıyan,

 Tarlasına kocasıyla birlikte giden;

 Kocasından sonra yatıp, ondan önce kalkarak evin tüm sorunlarını çözen;

 Evladı yerine ölebilecek kadar büyük bir yüreğe sahip olan;

 Kahraman, fedakâr, cefakâr annelerimizin hakları bir günde kutlamakla asla ödenemez...

 ...

 Anne, karşılıksız sevgidir...

 Sonsuz bağışlama...

 Affetme, hoşgörüdür...

 Anne dünyaya getirdiği çocuğunun yaşı kaç olursa olsun; 

Onun tırnağına taş değmesini istemez; 

Evladının kılına zarar geldiğinde yüreği ilk kanayan tek kişidir...

 Anne yüreğinden yürek,

 Kanından kan,

 Etinden et,

 Canından can vererek hayat sunduğu evladının;

Sonsuza dek mutlu olması için her türlü fedakârlığı yapan kahraman demektir...

 ...

 Hiçbir değerle ifade edilemeyecek;

Paha biçilemeyecek kadar büyük bir varlık olan annelerimizi;

 Yılın 365 günü 24 saat ansak yine de minnet borcumuzu ödeyemeyiz... 

 Doğurganlığın,

 Üretkenliğin, 

 Bolluğun,

 Bereketin,

 Güzelliğin,

 Çoğaltmanın

 Yaşatmanın simgesi olan kutsal varlığımız annelerimize ne kadar çok teşekkür etsek azdır... 

 …

 Bu makalemi yazarken;

 1994 yılında yitirdiğim annemin özlemi içimde saplı bir bıçak gibi duruyordu...

 Annelerimizin yerine koyabileceğimiz başka hiçbir değer yok...

Onları dünyanın en büyük serveti;

Vazgeçemeyeceğiniz bir zenginlik olarak görmeliyiz...

…

       Hiçbir sevgi anne/babanın yerini tutamıyor, tutmaz, tutamaz, tutmayacak…

 Anneler gününüz kutlu olsun...