Koca bir hayatı bir çukura sığdırmak için yaşadık.
Artık giden gelmez, kalan sırasını bekler.
Koca dünyaya sığmayan insan! Küçük bir çukura sığacak kadar olduğunu anlar.
Geçici bir sürede olsa "kendi çukurundan evvel" bir başka çukurun başında.
Sonra;
"hayat devam ediyor"
GERÇEĞİNİN yalanı ile bir birimizi avutmaya devam ederiz.
Yara iyileşmediği sürece unutmak mümkün olmuyor. Çünkü gidenler ardında hep bir yara, bir iz bırakır.
Merhemi ise;
"TA KENDİSİ " gidenin.
Bundan sonra bize düşen yara ve acı ile yaşamayı öğrenmek.
Yaraya acıya alışmak.
En kolay yolu sanırım kabullenmek.
Her insanın bu dünyada bir yeri vardır.
Ve;
Varlığını yitirdiğimiz her insan giderken bir boşluk bir yalnızlık bırakır. Yarasına, acısına ve yalnızlığına alışmak çok zor olur amma "zaman her şeyin ilacı" , klişesi ile bekleriz.
~~~~~
Her insan dünyada "tek" bir tane yaratılmış;
Allah kuluna ruhundan üflemiş ve "Tek "bir tanecik kulu kılmış. O halde GİDENİN yerini kim, ya da kimler gelse doldurabilir ki?
Yine de gelen olur!!!
Senin kaderini yaşamayanı aman ha!
ALMA içeri.
Boşuna söylenmemiş şu güzel atasözü "Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar".
Seni anlayan sabret kelamını kullanmaz, hayâ eder ve bilir ki sen zaten yasayarak sabrediyorsun. Seni anlayan, senin acını hisseden gözlerinin içine bakıp; yüreğinin içine alır gibi avuçlarının arasına ellerini alır seni anlıyor ve hissediyorum " der. Bu sözü; sana merhem olur, teskinleştirir ve sabırlı kılar.
~~~
Söyleyin bana,
Bizim için böyle bir hakikat varken hayatta!
Bizim için araç olan; parayı, malı, mülkü, kariyeri, mevkiyi ve koltuğu "Gaye" edinip neresine sığdıracağız küçük bir derin çukurun.
Sözün özü " Hayat Gaye değil Araç "
Hayattan nasibimiz kadarını alıp küçük çukurdan ziyade küçük yuvamıza bir birikimle gidebilmek.
~~~
Bir yanda annemin kızı gibi gördüğü yengem, abimin hayat arkadaşı, yeğenlerimin annelerinin kaybı bir yandan seçimler ister istemez bana bunları düşündürüp yazma gereği gösterdi.
Hoş kalın hoşça kalın...
Zeynep
Öncelikle çok güzel yazmışsın halacım.. Yaşayabileceğimiz yaşadığımız en kötü günde yanımızda oldun bize destek oldun halam çok güzel bir insansın iyi ki varsın. Annemi kaybetme korkusuyla yaşamak çok kötüydü kaybettikten sonra onsuzluğa alışmaya yaşamaya çalışmak daha da kötü her gün anneme kavuşacağım günü düşünerek geçiriyorum. Annemin kokusunu, konuşmasını, sesini, o güzel yüzünü o kadar çok özledim özlüyorum ki tarif edilemez bir duygu…
Fütürist
Aslında hepimizin bildiği fakat kabullenmekte zorlandığımız bir meseleyi kaleme almışsın. Vurgulayıcı tespitlerin ve akışkan bir okuma sağlayan yazından dolayı tebrik ederim. yeni yazılarını sabırsızlık ile bekliyorum.
Yasin Şerefli
Ah be Merve hanım zülfiyare dokunmuşsunuz.
Hakkı Olgun
Teşekkürler yine harika bir yazı
Fatma Nazlı
Birgün hepimiz gideceğiz bu gerçeği ister kabullenelim ister kabullenmeyelim. tebrikler yazınız için
Bahar Feyzan
Hayat ve ölüm iki keskin çizgi. İnsanoğlunun bu çizgide hata yapmadan yaşaması lazım. tüm kaybettiklerimize Allah'tan rahmet diliyorum
Yasemin Kumru
Ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm ben senin için yaşamayı seçiyorum diyen dostar nasip etsin rabbim
Esma Doruk
En hassas meseleye değinmişsiniz merve hanım. ölüm. ne kadar büyük bir gerçeklik. lakin başımıza gelmeden hiç te öenmsemiyoruz maalesef
Ihsan
Dünya yalan insanlar vefasız giden geleni aratır derler ama gelen vefalı olursa aratmaz
Melek Öztelli
Gidenlerin ardından kalmak yakınlık derecesine göre değişmektedir. bende en yakınımı kaybettiğimde kaç ay boyunca kendime gelememiştim.
Hüsniye Çelik
yine harika bir yazı kaleme almışsınız merve hanım. tebrikler
Sebiha
Annemi kaybettiğimizden bu yana hep yanımızda olup,bizi anlayan dinleyen destek olan halam..Annesiz hayat hep yarım tamamlanmamış eksik olacak biliyorum.Ama kalbimizde zihnimizde yaşayacağından şüphem yok,o güzel kalpli çocuklarını eşini seven bir anneydi.Herkese sevgiyle yaklaşırdı,merhametli güzel kalpli meleğimiz..Güzel bir yerlerde olduğuna inanıyorum,dualarım asla seni bırakmayacak hep dualarımla yanında olacağım♥️🙏